Herşey sevmekle başlar..
Önce artarsın;sanki kalbin büyür hayallerin gibi,zaman olduğundan daha hızlı akmaya başlar,beynin hep onunla dolu olur,hergün her saniye onunla olmak istersin ,her anını onunla doldurmak..Onsuzluk zaman kaybı gibidir.En hüzünlü şarkıda bile onu düşünerek aptalca gülümsersin.Hayat güzel,deniz sıcak,gökyüzü mavidir.Sonra?Sonra senin veriğin değerin karşılığını alamadığını farketmeye başlarsın.Başta saçma bahanelerle onun adına kendini avutursun.Sonra mesajlarına cevap gelmemeye başlar ya da gelse de kısa kısa ,istemeden atıldığı bariz ortada olanlardan.''Noluyo ya buna ??''demeye başlarsın.Başkalarında kınadığın gurursuzlukları farkında olmadan yapmaya başlarken bulursun kendini.Üstüste atılan ve görüldüğü halde cevap verilmeyen mesajlar,''Bugün ne yapmış kiminle ne konuşmuş?''adı altındaki minik ajanlıklar,onun kale bile almadığı saçma sapan tripler..Yine hep onu düşünürsün hatta daha fazla.Hüzünlü bi parça çalar ve bu sefer aklında o yüzünde gözyaşı olur.Hayat kötü,deniz kara,gökyüzü bulutlu.Sonra minik çaplı depresyon sonrası kararlar verilmeye başlanır(sabaha bozulcak olan kararlar).''Beni umursamayanı ben de umursamam yok artık benim için bitti !''denir ve o andan itibaren daha çok başlar.Sonra gittikçe eksilirsin..Konuşurken boğazın düğümlenir ,adını duyduğunda kalbine sis dolar.Belki bi Sezen dinlersin ,o 'geçer' der ama geçmediğini bilirsin.Evet yine uyursun ama kafanda hayaller yüzünde gülümsemeyle değil ;anılarınız ve bir kenarı ıslak bir yastıkla.Peki o eksilir mi?Kim bilir belki de..Ama kandırmayalım kendimizi onun hep ''an''ları vardır ,hep eğlenceli arkadaşları,aşkla ilgili anlamını bilmediği belki de bugüne kadar hiç hissetmediği duyguları içinde barındıran cümleleri vardır.Bana sorarsan senden aldıklarıyla gittikçe artar.Sen yokolurken o bir gün daha büyür.Sonra belki bi iki deneme daha yaparsın onurunu hiçe sayarak mesaj atarsın,ama o sanki normal bi arkadaşıymışsın gibi ''iyi canım ya aynı sen nasılsın''lar sunar sana.
Ve sen bi Sezen daha açarsın bu sefer o ''vazgeçtim'' der sen susarsın.Sonra yine nefretler,pişmanlıklar,küfürler,yeminler derken sonunda öyle bir yere gelirsin ki ne O artık eski O'dur ne de sen.Durur eksilmeler,durur yalnızlıklar,durur zaman.Sen sadece durursun.İşte o anda geriye bakma keşkeler yakar;ileriye bakma hayaller yorar.Derin bir nefes al ve başını öne eğ.Utancını göstermek için değil yere bastığını görmek için.Neden duruyorum ? diye sorma.Önemli olan durmak değildir.Önünde tek bi yol varsa ve sonu uçurumsa koşmak sadece düşmeyi hızlandırır.Tekrar bi nefes al ve yürümeye başla.Başka bir yol mutlaka bulunur... |
